itong storyang isusulat ko ay 50%= kathang isip at 50%= naman ay tutoo;hahahahaha actually di yan talaga ang tama ito talaga ang tamang pursento ng kwento ko.....80%= kathang-sip at 20%= naman tutoo kasi hugot na hugot at based sa mga experience ko....
hope you like my new story...
Olweiz Hir,
PLONG...
___________________________________________________________________________________
Isang
maaliwalas na buhay, mapayapang pamumuhay, may mga bagay na
maipagmamalaki at higit sa lahat, may yamang maiaangkin. Yan ang buhay……
buhay na pinapangarap ko. Laki ako sa hiram pero di gaanu na mahirap kasi mama ko teacher din papa ko self-employed, kahit na matalino ako pero tamad lang mag aral lagi kasi inuuna ang gimik.....,
hirap pa rin kami sa gastusin sa araw araw. Kaya nga pinagsisikap
kong gawin ang lahat eh. Ako lang ang tanging pag asa ng mga magulang ko.
Sa hirap ng buhay siyempre kaya siguro ganun. Napasok ako sa isang
private school. Isa sin ako sa mga membro ng organization ng school isa akong Secretary ng Student Council. .
Marami ang
nakakakilala sa akin. Siyempre sikat...wow naman...di kaya ako kilala kasi ganito yan...meykamukha daw ako ng nag ngangalang
PLONG2X isa syang D.I at bakla din na mey ka silahis kasi mey anak siya....ang haba kasi ng stoy bakit naging popular ako hahahaha....at kapag sasabihin ko pa dito baka matagalan pa tau....may
mga taong medyo pasaway talaga sa akin. Yun yung 8 kung magkakabarkada na
talagang pasaway pag nagkakasama kami...kulitan, tawanan, kwentuhan,chismisan, kungting di pagkakaintindihan na uwian sa gulo at away pero nasusulosyonan din pagkatapos....kunting ka dramahan at ito ang hindi mawawala trip kung tip walang basagan ng trip mga tol......
ito ang umpisan ng bago kung kwentu sa inyu...sana magustuhan nyo.....
========================================================================
“Kyle….. ano nga pala
assignment natin kahapon sa Filipino?” pagtawag sa akin ni Jonas. Si
Jonas ang isa sa malapit kong kaibigan. Bibo, matangkad, halos kasing
tangkad ko kung susukatin, kayumanggi, maganda ang katawan at palangiti
lagi. “Ah…….essay lang yun…yung nasa kabilang board…ayun yung tanong…”
sagot ko naman.
Sa bahay, ako ang tagapaglinis,
tagapagligpit at ako rin ang naglalaba ng damit naming. Proud na proud
nga ang magulang ko sa akin kasi marunong ako ng Gawain bahay. Marami na
kaming naranas na kasawian. Yan yung mawalan kami ng bahay at
palayasin. Mahirap ang ganun, lalo na kung wala talaga kayong maraming
pera.
Si Vince, siya ang pinakaleader ng
magkakabarkadang lagging nasisita ko. Siga palibhasa gwapo, mayaman at
nasa kanya na ang lahat. “O Ms. President este Mr. President….” Sabay
tawanan. Yun ang lagging pambungad sa akin ng kahit sino sa kanila. Lagi
nila akong ginaganun, inaasar at kinukutaya. “Ako nga ay tigil tigilan
ninyong 5…makakatikim na talaga kayo sa akin……” sabi ko sa kanila na
patuloy sa pangungulit. “Easy lang…….. di kami nandito para guluhin
ka…..” mga pasaring ni Vince. Kaya ako, dahil sa walang mood di ko na
lang sila pinansin at umalis na lang. Ayokong maikapgargumento sa
kanila. Ng palakad na ako, bigla hinila ni Vince ang kamay ko at hinatak
ako papunta sa kanya. “Ano ba? Pa hard to get ka pa….” at sabay halik
sa akin.
Nagulat ako sa ginawa niya. Halos idiin na
niya ang pagkakahalik sa akin. Ng mamataan ko ang aking presensiya at
nakabawi sa kahihiyan, isang suntok ang iginawad ko sa kanya. At tuloy
tuloy na akong umalis. Buong maghapon akong nag iisip sa nangyari. Bakit
ba hindi mawala sa aking isipan ang nangyari kanina. Hanggang sa mag
uwian na.
Habang papalabas ako sa school nakita kong
nakaabang ang magkakabarkada. “Uy pare ayan nag f mo oh… ihatid mo
naman” sabay tawanan. Gusto ko na talagang makipagbabag sa mga to pero
nakakahiya naman sa mga nakikita kaya binilisan ko na lang ang
paglalakad. Bakit ba nila ako ginaganito. Bakit kailangan umabot pa sa
ganito. Oo sinisita ko sila, p-ero bakit ganito na lang ang pangbabastos
nila sa akin. Naiinis ako sa kanila. Masyado silang mapagmalaki. Oo nga
at nasa kanila na ang lahat pero ang papangit naman ng ugali nila.
Habang
papauwi ako, hindi ko namalayan na nasa likod ko na pala si jonas. “Uy
best friend, ang lalim ata ng iniisip mo ah.” “Ah, medyo lang…heheh wag
mo na akong intindihin ayos lang ako….” Sagot ko sa kanya. Di tulad ng
ibang mayaman, mabait si Jonas. Lagi niya akong nililibre at kahit
ganoon na lang ang pagitan naming dalawa, sobrang bait pa rin niya.
Swerte siguro nung mapapangasawa nito, mabait na gwapo pa.
Mauunang
makauwi si Jonas sa akin. Pagkatapos kasing sumakay sa jeep, maglalakad
pa ako pauwi ng mg 60 meters para makarating saamin. Ginagawa ko to
para naman makatipid na… Malapit lang naman yun eh.
Pag
dating ko sa bahay, nakita ko ang isang bag na may laman na gamit.
Hindi ko alam kung para kanino yun. Nagmano muna ako kila nanay at tatay
saka nagtanong. “Nay, kanino tong bag ditto….” Sumagot si itay, “Anak,
sayo yan….kasi……..aalis ka na ditto….doon ka na titira kila Sir Marco……”
“sir marco, sino yun?” tanong k okay itay. “Siya yung kaibigan ko
anak…. Siya yung tumutulong sa akin…..kailangan kasi nila ng house boy
at caretaker kasi mawawala sila ng mga 1 year. Eh yung anak naman nila,
sobrang gala daw at hindi mapagkakatiwalalaan…. Eh naisip ka bigla ni
Sir kaya sabi ko sige…….. yaan mo makakapg-aral ka pa naman eh….may
kasama ka doon…mga katulong tapos yung nag iisa nilang anak……. Ang
gagawin mo lang naman doon ay babantayan mo lang ang bahay at medyo mag
aayos ayos din ng konti….dagdag kita ein yun eh….ok lang bay un say o
anak?” mabang tugon ni itay. “Ah sige po ok lang…para anman makatulong
ako sa inyo….”
Pero sa kaloob looban ko, iniisip
ko kung ano ang magiging adjustments ko sa bahay na yon. Di ko pa
nakikita si Sir Marco kaya hindi ko alam kung ano ang ugali niya. Baka
pagmalupitan niya ako. Medyo kinakabahan ako nung makapasok na ako sa
loob ng bahay nila. Napakalaki ng bahay nila. Kung ikukumpara sa bahay
naming, para lang bodega ito. Mamahalin lahat ng kagamitan sa bahay at
parang pag may nasira ako, buong buhay ko ang kapalit. May isang lalaki
ang bumaba kasama ang isang babae. Ayon na ata si Sir Marco. Sinalubong
nila agad ako. ‘Welcome ijo. Slamat at pumayag ka sa alok naming…. Wala
na kasi kaming ibang alam na kakilala eh.” Sabi ni Sir Marco. Iniikot
muna ako sa buong bahay. Feeling at home naman ako kahit medyo
naninibago pa ng unti. Nauna ng umalis si itay. Tapos inihatid na ako sa
magiging kwarto ko. Malaki yon at namangha ako sa nakikita ko..Pangarap
ko ang magkaroon ng ganitong kwarto. “Sana magustuhan mo tong kwarto
mo….. Dito ang cabinet, may sarili ka ring banyo sa loob ng kwarto….kaya
feel at home…” sabi ni Sir Marco. “salamat po sir Marco. Nakakahiya
naman po. Sobrang laki po nito…….” Sagot ko. “Wala yun… Ay siya iwanan
na kita ha…”
Hindi pa rin ako makapaniwala na
ditto ako titira ng mga ilang buwan at sabihin na nating 1 taon yon.
Nilibot ko ang buong kwarto at isibnalaksak ko na ang mga gamit ko.
Tapos, ng gabi na, binisita ako nila Sir Marco. “O, matulog ka na… may
pupuntahan pa tayo bukas.” Sabi ni Sir Marco. “Saan po tayo pupunta?
Pano po yun, eh may pasok po ako sa school naming…” tanong ko. “Wag kang
magalala, tumawag na kami sa school mo at pinagpaalam ka na namin…
Pupunta tayo dun sa kumpanya naming at itotour ka para maasikaso mo rin
yun…..”sabi ni Mam Rose. “At isa pa nga pala, Tita Rose na lang ang
tawag mo sa akin at Tito Marco na lang sa asawa ko…” dagdag pa ni Mam
Rose. “Ah nakakhiya naman po…. Nga pop ala, asan po yung anak niyo po?”
tanong ko sa kanila. Nakita kong medyo natigilan silang pareho. “May
nasabi po ba akong mali?” tanong ko ulit sa kanila.
Maganda
ang gising ko kinabukasan, pag kagising ko nagbihis na ako. Nagulat ako
ng Makita ko ang isang poloshirt, sapatos at maong pants sa may
cabinet ko. Nakalagay pa ang isang sulat na nagsasabi na isuot ko daw
ito. Kaya naligo na ako at isinuot ko iyon. Nang lumabas ako para mag
almusal, nakita ko sila Sir at mam sa may dining room. “Good Morning
iho…….. kamusta tulog mo?” tanong ni Mam Rose. “good morning din ho…..
okay naman po ang tulog ko…heheeh” sagot ko. “Bagay na bagay pala say o
yang damit mo eh…. Magkasukat kayo ng anak naming…” tuwang tuwang
pahayag ni mam Rose. “Salamat ho…” sagot ko naman. “Ililibot ka naming
sa kompanya namin at ibibili ka ng mga damit.” Sabi ni Sir Marco. “naku,
sobra sobra nap o ito…. Nakakhiya naman po.” Nahihiyang tugon ko. “Hwag
ka ng mahiya, para ka na rin naming anak…. Ang laki ng mga naitulong ng
ama mo sa amin…ng di dahil sa tatay mo siguro patay na ako….” Sabi ni
sir Marco. Iniligtas kasi ni tatay si Sir Marco nung hinoldap siya. Buti
na lang at matapang si tatay at sinunggaban nya yung holdaper. Yun ang
kwento sa akin ni itay.
Ang sasarap ng mga
pagkain na nakahanda. Ngayon lang ako makakatikim nito… Napansin ko lang
ang isang plato na nasa tabi ko. Naisip ko, baka sa anak nila yon kaya
angtanong ako. “Sir…” “Diba sabi ko tito na lang…” “Ah ok po…. Tito,
asan po yung anak niyo?” “Ah, siguro nasa itaas……. Teka ipapatawag ko na
lang…” akmang tatwagin ni tito marco si nay pacing ng sumingit ako.
“Ako na ho ang tatawag sa kanya.” Pumayag naman siya at itinuro ang
kwarto nito. Nakailang katok ako bago ito pagbuksan. “Hindi ba akyo
makapag hintay ha….” Sabi ng isang lalaking namumukhaan ko. Nagulat ako
ng makilala ko kung sino ang anak nila Tito Marco at Tita Rose. “Ikaw?
Ikaw ang anak nila Tita Rose?” Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.
Ang anak nila ay walang iba kung hindi si Vince.
(Itutuloy)